کاربرد

اَنتِگرال (به انگلیسی: Integral) مقدار مشترک ممکن زیرینهٔ مجموعه‌ای ریمانی و زبرینهٔ مجموعه‌ای ریمانی یک تابع حقیقی در بازهٔ مفروض است.
انتگرال از مفاهیم اساسی در ریاضیات است که در کنار مشتق دو عملگر اصلی حساب دیفرانسیل و انتگرال را تشکیل می‌دهند.
نخستین بار لایب نیتس نماد استانداردی برای انتگرال معرفی کرد.




a


{\displaystyle a}
و



b


{\displaystyle b}
نقاط ابتدا و انتهای بازه هستند و



f
(
x
)


{\displaystyle f(x)}
تابعی انتگرال‌پذیر است و



d
x


{\displaystyle dx}
نمادی برای متغیر انتگرال‌گیری است.
از لحاظ تاریخی



d
x


{\displaystyle dx}
یک کمیت بی‌نهایت کوچک را نشان می‌دهد. هر چند در تئوری‌های جدید، انتگرال‌گیری بر پایه متفاوتی پایه‌گذاری شده‌است.

View More On Wikipedia.org