R
RSS
مهمان
مهمان
ایران دارای «صلابت ساختاری» شدید و «سیالیت برنامهای» مزمن است. ساختار قدرت سخت و سنگین هستند، اما استراتژیها و تصمیمها بیثبات و کوتاهبُرد. این ترکیب بینظیر باعث میشود حتی اگر جریانهای سیاسی بهترین کیفیت ذهنی یا آرمانگرایی را داشته باشند، امکان تبدیل آرمان به برنامه وجود نداشته باشد. در چنین وضعیتی جریانهای سیاسی بهطور طبیعی به «گفتار» پناه میبرند، چون «کنش» در اختیارشان نیست. بیاثر بودن گفتار نیز خود نتیجه همین ساختار است، نه علت آن. این همان چیزی است که باعث میشود تبیین نویسنده نسبت به واقعیتِ پیچیده سیاست، «سادهشده»، «تقلیلگرایانه» و از نظر نظری «نابسنده» باشد.
ادامه مطلب.....
ادامه مطلب.....