نیسان سایپا

نسل سوم نیسان جونیور (به انگلیسی: Nissan Junior)، که در ایران با نام زامیاد ۲۴ (به انگلیسی: Zamyad 24) و نیسان آبی شناخته می‌شود، در سال ۱۳۴۹ در ایران برای اولین بار توسط شرکت زامیاد تولید شد، سپس در سال ۶۵ با تغییر نام با عنوان سایپا۲۴ تولید و عرضه گشت. در سال ۱۳۷۷ مجدداً با نام زامیاد ۲۴ تولید شد. از سال ۸۸ مدل‌های جدیدی مانند ۲۴nb زامیاد (تغییر در نمای ظاهری) و زامیاد۲۴nib (ترمز ضد قفل و سیستم ebd) تولید شد. نام جونیور (JUNIOR) به یک سری از پیکاپ‌های میان‌سایز کمپانی نیسان اطلاق می‌شود، پیکاپ‌هایی که از سال‌های ۱۹۵۶ الی ۱۹۸۲ میلادی در مدار تولید بودند. درمجموع، تمامی آن‌ها شامل سه نسل متفاوت از یکدیگر هستند که در سری‌های متعددی هم به تولید رسیدند، این سری‌ها با کدهای B40 ,B۴۲ و B۱۴۰ – سری ۴۰ و ۴۱ – سری ۱۴۰/۱۴۱ روانه بازارهای جهانی شدند. سومین نسل یا آخرین نسل از جونیور که کماکان در کشورمان در حال تولید است، برای نخستین بار، در اکتبر سال ۱۹۷۰ میلادی (مهرماه سال ۱۳۴۹ شمسی) پا به عرصه وجود نهاد. این خودرو که با نام سری ۱۴۰/۱۴۱ به تولید رسید، نسبت به نسل پیشین خود به‌مراتب مدرن‌تر بود. این نسل از جونیور، در آغاز از سه پیشرانه متفاوت بهره می‌برد که دو تای آن بنزینی و یک نسخه آن نیز دیزلی بود. نسخه‌های بنزینی در حجم‌ها ۱٫۶ و ۲ لیتری عرضه می‌شدند. کوچک‌ترین نسخه از این نسل که با کد شاسی N۱۴۰ روانه بازار شد از ظرفیت حمل باری معادل ۱٫۵ تن برخوردار بود ولی نسخه ۲ لیتری بنزینی آن قادر بود تا ۱٫۷۵ الی ۲ تن بار را با خود حمل نماید. ناگفته نماند که نسخه ۲ لیتری این خودرو از توانی معادل ۹۹ اسب بخار برخوردار بود و کد شناسایی آن نیز H۲۰ بود.
در همان دوره‌ای که این خودرو از مدار تولید در ژاپن کناره گرفت و وارد وادی بازنشستگی شد، تولید آن تحت لیسانس نیسان در شرکت سایپا آغاز گردید. تاریخ شروع این اقدام نیز ماه فوریه سال ۱۹۸۳ میلادی (بهمن ۱۳۶۱ شمسی) بود، یعنی دقیقاً سی و سه سال پیش. البته پیش از این تاریخ و در سال ۱۳۴۹ شمسی، تولید پیکاپ‌های بزرگی با نام نیسان جونیور ۲۰۰۰ یا زامیاد ۲۴ در کارخانه زامیاد آغاز شده بود، این پیکاپ‌ها از ظرفیت حمل باری معادل ۳٫۸ تن برخوردار بودند. ناگفته نماند که «زامیاد» نام یک شرکت خصوصی خودروسازی بود که در سال ۱۳۴۲ شمسی احداث گردید و محل آن نیز در سه‌راه آذری واقع شده بود، البته در سال ۱۳۵۰ شمسی، محل این کارخانه به جاده تهران – کرج انتقال یافت.
از سال ۱۳۸۹ نوع دیزلی آن با عنوان زامیاد۲۸nb برای اولین بار در نمایشگاه خودرو تبریز به نمایش درآمد. بسیاری از رانندگان زامیاد۲۸ (گازوئیلی) به دلیل استفادهٔ شرکت زامیاد از موتور چینی کم ارزش و اشکال در سیستم خنک‌کننده (رادیاتور) و نیز قیمت بالای آن از این خودرو ناراضی هستند. همچنین رانندگان خودرو زامیاد۲۴هایی که از سال ۱۳۷۷ به بعد تولید می‌شود به دلیل استفاده نکردن از موتور ژاپنی اصل که در سری‌های قبل استفاده می‌شد از این خودر رضایت چندانی ندارند. بر اساس قوانین پلیس راهنمایی و رانندگی ایران، خودرو زامیاد۲۴ مجاز به حمل ۲۸۰۰ کیلوگرم بار می‌باشد ولی این وانت قابلیت حمل ۵۰۰۰ کیلوگرم را دارد.
معاون مهندسی شرکت زامیاد به نیسان آبی لقب باربر نجیب را می‌دهد. او آمار جالبی را از نیسان آبی می‌دهد. به گفته قرگوزلو، سال ۱۳۵۱ تاکنون این وانت توانسته ۲/۱ تریلیارد تن بار را بر روی جاده‌ها جابه‌جا کند که برابر وزن هشت هزار برج میلاد تهران است.

View More On Wikipedia.org